Technik rysowania jest bardzo wiele, dlatego jest to zabawa dla osób w każdym wieku. Dla najmłodszych, nieobeznanych jeszcze z rysowaniem, najłatwiejszą techniką jest rysowanie patykiem, np. na ziemi, śniegu lub piasku.
Ruchy wykonywane przy tej czynności są bardziej zamaszyste i luźne niż podczas rysowania na papierze. Dzieci, mające problemy z rozluźnieniem napięcia mięśniowego, z samoakceptacją, są zalęknione i nie wierzą we własne możliwości, będą miały większą radość z tej formy rysunku, jaką mogą traktować jak zabawę. Patyk bowiem postrzegany jest przez dziecko jako element zabawy a nie narzędzie pracy. Rysunki wykonane patykiem łatwo można zetrzeć, rozmazać, a rysowanie obrazów na świeżym powietrzu, sprzyja wewnętrznemu rozluźnieniu i stwarza okazje dla uzyskania efektu w postaci kresek, kółek, domków, kwiatów itp.
Można również rysować patykiem w powietrzu. Łączy się w ten sposób spostrzeżenia wzrokowe z kinestetycznymi. Dzieci uczą się w tej sytuacji odwzorowywania ruchem kształtów geometrycznych. Z dziećmi bardziej nieśmiałymi i mającymi większe trudności w rysowaniu można poprzedzić takimi zajęciami rysowanie na ziemi.
Patyk stwarza wiele możliwości graficznych ze względu na różnorodność swojej budowy – może być cienki lub gruby, dzięki czemu obrazy mogą mieć szerokie lub wąskie kreski, rowki, dziury itd.
Inną metodą rysowania patykiem jest rysowanie na papierze. Z jednej strony ścięty patyk (najlepiej lipowy) macza się w tuszu lub atramencie i maluje się nim na kartce różne linie, wzory, tworzy się kompozycje. Zaraz po umoczeniu patyka w tuszu rysowana linia jest czarna, lecz po chwili staje się szara, aż do bardzo jasnej szarości. Dzięki temu można uzyskać różne walory.